Marije Karreman is sinds juni 2018 de predikant van de Protestantse Gemeente Leidsche Rijn.
Zij werkt in totaal drie dagen voor de gemeente en pioniersplek de Hoeftuin, vooral op
maandag, dinsdag en donderdag. Ze gaat ongeveer twee keer per maand voor in de kerkdienst.
Je kunt Marije bereiken door te mailen naar predikant@kerkenindehoef.nl
Vanuit een woongemeenschap op het platteland..
Mijn wieg stond in Elspeet, bijna letterlijk in een hutje op de hei. Mijn ouders kwamen er niet vandaan en we verhuisden in die regio nog een aantal keer. Ik groeide op in Oldebroek en ’t Harde, op het platteland van de bible belt, in een woongemeenschap waar mensen met allerlei problemen werden opgenomen in de hoop hun leven weer op de rit te krijgen. In Elburg ging ik naar de middelbare school, het VWO deed ik. Na een basisjaar aan de Evangelische Hogeschool in Amersfoort ging ik eerste Psychologie studeren in Utrecht, maar binnen tien weken gooide ik het roer alweer om: het werd toch Theologie. Ik maakte ook veel muziek in die jaren, zong in koren en bandjes bij jeugddiensten en samenkomsten, leerde vioolspelen en genoot daar volop van. Er is zelfs een tijd geweest dat ik met een muzikale vriend werd uitgenodigd bij bruiloften en feestjes waar we klezmermuziek speelden. Ik kom uit een Gereformeerd gezin, maar ook dat veranderde door de tijd, we bezochten ook andere gemeenten en werden op een gegeven moment lid van een Volle Evangeliegemeente.
…naar de stad Utrecht.
In mijn studententijd ging ik op kamers in Utrecht, in Oudwijk, werd ik lid van de studievereniging TSG Themelios, ik maakte kennis met muziek uit Taizé, dronk whisky bij een Martin Buber-kring, leefde me uit tijdens culturele avonden waarbij we zelf gingen optreden en dompelde me onder in de wereld van de Theologie. Ik wist werkelijk niet wat ik met Theologie zou gaan doen, begon én stopte met de kerkelijke opleiding. Totdat het leven een wending nam, de vader van mijn vriend overleed heel onverwacht door een ongeluk, mijn vriend ging door een zeer zware periode. En in die tijd zat ik in een kerkdienst, te luisteren naar liederen en een preek waar ik voor mijn gevoel niets aan had, niets mee kon. Toen dacht ik: dit kan anders, en, laat ik het zelf gaan proberen. Ik dacht: geloof wil relevant zijn, wil landen in het alledaagse leven, het heeft er alles mee te maken of we kunnen er beter mee ophouden. Het verhaal van lijden, dood en opstanding heeft niet alleen te maken met ons zielenheil maar met ons hele leven. Al biedt het nooit simpele, pasklare oplossingen, we moeten het er wel over hebben, juist daarover: over hoe hard het leven kan zijn en hoe ver weg God kan lijken. En over hoe er soms toch hoop is, en liefde, zodat alles lichter wordt. Er werd een soort vuur in me aangewakkerd om er echt voor te gaan. Dus ik schreef me opnieuw in voor de kerkelijke opleiding in Utrecht en liep stage in gemeenten in Nieuw Vennep en Doorn. Ook sloot ik me aan bij een PKN gemeente, de Nieuwe Kerk in Utrecht.
Laat ik het zelf gaan proberen: werken in de kerk
Na ons trouwen verhuisden Herco en ik naar de Achterhoek waar hij predikant werd in Silvolde en ik verder studeerde en daarnaast aan het werk ging als jeugdwerker in Hervormde gemeente in Vorden en voor Jop. Ik studeerde af op de ‘Fresh Expressions of Church’ die in Engeland opkwamen en verbleef daarvoor zes weken in Londen. We kregen een tweeling, Jelmer en Elora, en daarna haalde ik ook mijn kerkelijk examen. In Vorden werd ik na vier jaar deeltijdpredikant, op projectbasis. Later verhuisden we naar Abcoude, daar werd onze jongste zoon Abel geboren. Ik deed vrijwilligerswerk bij diaconaal centrum Stap Verder in Amsterdam Zuidoost, en kon vervolgens in de Protestantse gemeente Mijdrecht aan de slag, als bijstand in het pastoraat. Omdat de gemeente volledig vacant raakte kon ik er tweeëneenhalf jaar blijven en al het werk van een predikant doen. Daar ben ik echt predikant geworden. Vervolgens werkte ik een jaar als jeugdwerkadviseur voor Stek in Den Haag, en bekwaamde me in de Godly Play-verteltraining, maar toch bleef het gemeentewerk trekken. Als gastvoorganger was ik al eens in Leidsche Rijn geweest. Toen er een vacature ontstond kregen we opnieuw contact. Uiteindelijk kon ik voor 40% beroepen worden, sinds juni 2018, na ruim een half jaar kwam daar nog de pioniersaanstelling bij, samen 65%.
In Leidsche Rijn laten we ons verrassen
Mijn liefde voor muziek neem ik mee in de diensten, er is ruimte voor de popliederen die gemeenteleden aandragen waarin het gewone leven een plek heeft. Ook liederen uit Taizé of Iona kunnen me bijzonder inspireren, maar ook juist eenvoudige verstilde of klassieke muziek. Als ik begin bij een Bijbeltekst of Bijbelverhaal dan zoek ik naar relevante, actuele aanknopingspunten; waar landt het, waar wordt het Evangelie concreet in jouw en in mijn leven? Daar sta ik graag bij stil. En daarnaast word ik erg gelukkig van alles dat er gebeurt in en om de Hoef, alle inzet rond de diensten, het pastoraat (omzien naar elkaar), het diaconaat (zo concreet mogelijk betrokken op wijk en problemen verder weg), de Top2000dienst, kinderkerstfeest en levende kerststal, de contacten met Matthiaszorg en Uitvaartonderneming en Natuurspeeltuin. Er is ook veel creativiteit rond de pioniersplek, aandacht voor meditatie, stilte, bezinning en verdieping en ontmoeting op verschillende manieren. Ook het contact met tieners en kinderen ondersteun ik waar ik kan. Mijn beperkte aanstelling zorgt ervoor dat ik niet alles kan wat ik zou willen doen, maar daartegenover staat het gegeven dat er veel mensen meewerken en bouwen aan de gemeente. De Bijbeltekst die leidend is geworden voor de gemeente en die we in 2020 opnamen in ons beleidsplan luidt: Houd de onderlinge liefde in stand en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. Hebreeën 13:1,2. Door deze tekst laat ik me inspireren, corrigeren en aanvuren. Ik weet me erdoor gedragen en, Goddank, worden we steeds opnieuw verrast.
